روى بسته اى بسم الله الرحمن الرحیم نوشته شده بود.

رئیس گروهى از دزدان ، قافله اى را غارت نمود، در میان آنها شخصى بسته اى پارچه داشت که جمله ((بسم الله الرحمن الرحیم )) نوشته و روى آن گذاشته بود ((در بین تجار سابق براى محفوظ ماندن اموالشان از دست راهزنان این عمل مرسوم بود)) فورا به افرادش دستور داد که این اموال را به صاحبانش برگردانید، چونکه ما دزد اموال مردم هستیم نه دزد عقیده آنها، زیرا اگر به آن نوشته ترتیب اثر ندهیم آنها بى اعتقاد خواهند شد.
لازم به تذکر است که یکى از اساتید مى گفت : سر کرده دزدان فوق الذکر ((فضیل عیاض )) بوده است . شاید به خاطر همین عمل بود که خداوند او را هدایت نمود و او توبه کرد و از عارفان گردید. ⁽¹⁾

به حق صاحب این قبر جانم را بستان

هنگامى که امام حسن و امام حسین (علیه السلام) و همراهان از دفن جنازه پدرشان به سوى کوفه باز مى گشتند، کنار ویرانه اى، پیرمرد بینوا و نابینائى را دیدند که بسیار پریشان بود و خشتى زیر سر نهاده بود و گریه مى کرد، از او پرسیدند: تو کیستى و چرا نالان و پریشان هستى؟ او گفت: من غریبى بینوا هستم، در اینجا مونس و غمخوارى ندارم، یکسان است که من در این شهر هستم، هر روز مرد مهربان، غمخوار و دلسوزى نزد من مى آمد و احوال مرا مى پرسند و غذا به من رسانید و مونس مهربانى بود ولى اکنون سه روز است او نزد من نیامده است و از حال من جویا نشده است. 

عیسى علیه السلام کنار قبر دعا کرد

مى دانیم که یکى از مجزات حضرت عیسى (علیه السلام) زنده کردن مردگان بود، روزى شخصى از امام صاذق (علیه السلام) پرسید: آیا عیسى (علیه السلام) کسى را زنده کرده که او بعد از زنده شدن، مدتى عمر کند، و از خوراکیها بخورد و داراى فرزند شود؟ امام صادق (علیه السلام) فرمود: ((آرى حضرت عیسى (علیه السلام) برادر دینى و دوست مخلص و درست کردارى داشت، و هر وقت عیسى (علیه السلام) از کنار منزل او عبورش مى افتاد، به خانه او وارد مى شد و از او احوال پرسى مى کرد. 

حضرت حجت علیه السلام و دعاى اللهم عرفنى نفسک

حاج غلام عباس حیدرى دستجردى ساکن قم مى گوید:
عصر روز جمعه اى بود که در مسجد بالا سر حضرت رضا (علیه السلام) نشسته، مشغول دعا بودم که یک دفعه دستى از بالاى سرم پائین آمد و کتاب مفایح را از دستم گرفت، دعائى را از مفاتیح به من نشان دادند و فرمودند: این دعا را بخوان من کتاب را گرفتم و دعائى را که قبلا مى خواندم، شروع کردم، مجددا همان را خواندم دیدم براى مرتبه دوم و سوم دستور خواندن همان دعاى مخصوص که چند مرتبه خواندم را دادند. در این حال یک دفعه به خود آمدم که این چه دعاى است که سه نوبت این سید که بالاسر من ایستاده ، امر به خواندن مى کند؟ نگاه کردم: دیدم دعا در غیبت امام زمان (علیه السلام) است. سر بلند کردم تا از او تشکر کنم، کس را ندیدم به خود گفتم : واى بر من که امام خود را دیدم و نشناختم. 

آداب دعا طهارت باطنى است

دعایت طهارت ظاهرى و باطنى از آداب و مقدمات دعا مى باشد بدن و لباس باید موقع دعا پاک و تمیز باشد و غسل کند یا وضو بگیرد. ((از غسلهاى مستحب، غسل حاجت است))، اما طهارت باطن موقع دعا بایستى قلب را پاک کند. مثلا اگر کینه یا سوء ظن به مسلمانى دارد از دل خود بیرون نماید یا اگر گناه کرده توبه نماید.
در روایت است که حضرت داود (علیه السلام) وقتى مى خواست به صحرا براى مناجات برود از یک هفته قبل مقدمات آن را فراهم مى نمود مثلا یک هفته روزه مى گرفت بالجمله اگر قلب حاضر نباشد درست نمى شود و چون نظر خدا به دل است باید قلب را پاک نمود روى سوى او آورد.