دعاى مورچه

در زمان حضرت سلیمان (علیه السلام) بر اثر نیامدان باران، قحطى شدیدى به وجود آمد، به ناچار مردم به حضور حضرت سلیمان آمده و از قحطى شکایت کردند و درخواست نمودند تا حضرت سلیمان براى طلب باران، نماز ((استسقا)) بخواند. حضرت سلیمان به آنها فرمود: فردا پس از نماز صبح، با هم براى انجام نماز استسقاء به سوى بیابان حرکت مى کنیم.  
فرداى آن روز مردم جمع شدند و پس از نماز صبح، به سوى بیابان حرکت کردند، ناگهان حضرت سلیمان (علیه السلام) در راه مورچه اى را دید که پاهایش را روى زمین نهاده و دستهایش را به سوى آسمان بلند نموده و مى گوید: خدایا ما نوعى از مخلوقات تو هستیم، و از رزق تو بى نیاز نیستیم، ما را بخاطر گناه انسانها، به هلاکت نرسان.
حضرت سلیمان (علیه السلام) رو به جمعیت کرد و فرمود: به خانه هایتان باز گردید، خداوند شمارا بخاطر غیرش ((مورچگان)) سیراب کرد: در آن سال آنقدر باران آمد که سابقه نداشت.
آرى گناه موجب بلا از جمله قحطى خواهد شد.