دعا لذیذترین لذتها است

دعا لذیذترین لذتها است و براى نوع انسان لذتش بى نظیر است چون دردها و لذتها کلا به سه گروه تقسیم مى شوند:
1-یک گروه از آنها: دردها و، رنجها و لذتهاى جسمى است که بین انسان و دیگر جانداران مشترک است، مثل خوردن و نوشیدن.
2-گروه دیگر: دردها، رنجها وهمى و خیال است مثل ارضاى و غریزه، مال دوستى، دوست داشتن فرزند، میل به ریاست و جاه طلبى.  
3-گروه دیگر دردها، و رنجها و لذتهاى روحانى و معنوى است مثل آموزش ‍ دیدن، انفاق کردن، ثابت کردن حق از بین بردن باطل و این گروه آخر مختص انسان است، و بدون شک اینکه بنده در برابر آقایش بایستد، و اینکه دلداده با دلدار خلوت کند دلپذیرترین لذتهاى معنوى استو چون خوش گفته است که: یک لحظه جدایى یکسال است و یکسال وصال و با تو بودن یک لحظه است.
امیرمومنان (علیه السلام) در دعاى کمیل مى فرماید: گیرم که بر گرماى اتشت پایمردى کردم، دورى از تو را چگونه تحمل کنم خداوندا!؟ لذا لذیذترین حالتها براى انسان این حالت است، لذا راضى مى شود در این راه همه چیزش را به پاى او بریزد و فداى او کند چنانکه حضرت ابراهیم (علیه السلام) همه مالش را حتى خودش را داد تا یکبار دیگر اسم خداى متعال را بشنود که: سبوح قدوس رب الملائکه و الروح و نمود دیگر قضیه ایاز با سلطان محمود غزنوى است که پس از بازگشت خود از هند صندوق جواهرات غنیمى را شکست و آنان را حراج کرد تا هر که خواست بردار، همه به طرف صندوق هجوم بردند مگر ایاز، که وقتى سلطان محمود از او علت را پرسید ایاز در جواب گفت: یکساعت با تو بودن از هر چیز دیگر براى من ارزشمندتر است.