سزاى متکبر

گویند روباهى متکبر و خودخواه بود، چند پر طاووس در حادثه اى بر تنش ‍ فرو ریخت ، پیکر زشت خود را با آن پرها بیاراست ، وقتى که زیبایى ظاهرى خود را دید، زشتى پیکرش را فراموش کرد و از هم نوعان خود جدا گردید و به جمع طاووس ها پیوست .
وقتى که طاووس ها آن چهره ناساز و زشت را دیدند، با منقارهاى خود آن پرها را از پیکر روباه کندند و روباه را از خود دور ساختند.
روباه غرق اندوه شد و به سوى هم نوعانش شتافت ، روباهان نیز از او دورى کردند.
یکى از روباهان گفت : اگر آنچه داشتى به آن قناعت مى کردى ، نه نیش منقار طاووس ها را مى دیدى و نه نفرت روباهان را⁽⁶⁵⁾.