عذاب قاتلان امام حسین علیه السّلام، و تابعین آنان‏

علامه طهرانی این بحث را با روایتى درباره عذاب قاتلان حسین علیه السّلام و اولاد آنها از بنى امیّه لعنهم اللهُ جمیعاً، به پایان مى‏برد:

 در «تفسیر فرات بن إبراهیم» از ابن عبّاس، از أمیر المؤمنین علیه السّلام روایت مى ‏کند که: روزى رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم بر حضرت فاطمه سلام الله علیها وارد شدند و ایشان را محزون و مهموم یافتند- و در اینجا رسول الله حدیثى را درباره احوال قیامت مفصّلًا ذکر مى‏ کنند، تا مى ‏رسند به اینجا که:

اى فاطمه! تو مى‏گوئى: یا رَبِّ! أَرِنى الحسنَ و الحُسَینَ. فَیَأْتیَانِکِ و أَودَاجُ الحُسَینِ تَشْخَبُ دَمًا وَ هُوَ یَقُولُ: یا رَبِّ! خُذْ لِىَ الیَومَ حَقِّى مِمَّنْ ظَلَ مَنِى.»

«اى پروردگار من! حسن و حسین را به من بنمایان. و در اینصورت آن دو به سوى تو مى ‏آیند در حالی که از رگ هاى گردن حسین خون تازه جارى است، و او مى ‏گوید: اى پروردگار من! حقّ مرا از آنان که به من ستم کرده‏ اند، در امروز براى من بگیر.»

و در این حال خداوند جلیل به غضب در مى‏ آید، و از غضب او جهنّم به غضب در مى ‏آید، و فرشتگان جمیعاً به غضب در مى ‏آیند، و سپس جهنّم ناگهان شعله اى مى‏کشد و زفیرى و صدائى مى ‏زند. در این حال فوجى از ملائکه غضب از جهنّم بیرون مى‏ آیند و یکایک از قاتلان حسین، پسرانشان و پسران پسرانشان را از میان گروه ‏ها و جمعیّت ها جدا مى ‏کنند، و آنها مى‏گویند: بار پروردگارا! ما در روز عاشوراء حاضر نبوده‏ایم و در قتل حسین شرکت نکرده‏ایم! خداوند به زَبانیه جهنّم مى‏ گوید: آنان را از نشانه ‏ها و علائم چهره هایشان بگیرید: به چشمان أزرَقى رنگ و چهره‏هاى سیاه! و بگیرید آنها را از زلف هاى پیشانى آنها و بیندازید در درک اسفل از آتش دوزخ! زیرا که آنها بر دوستان و موالیان حسین شدیدتر و سخت تر بودند از آنان که با خود حسین محاربه کردند و او را کشتند. و در این حال صداى شهقه آنها در جهنّم شنیده مى‏شود- الحدیثَ